Niet zo lang geleden ben ik coach geworden van een gevluchte journalist (als je wilt weten wat hij en zijn collega’s schrijven, neem dan eens een kijkje op RFG media). In ons eerste gesprek hadden we het over de pitch: je verhaalidee waarmee je een journalistiek verhaal verkoopt aan een redactie. Hij had er een geschreven over persvrijheid. Het begon ergens in 1890.
Ik begon over de wie, wat, waar, waarom, wanneer, en hoe en dat je dat allemaal in één compacte alinea samenbrengt – de ‘nut graph’ zoals de Amerikanen dat zo mooi zeggen. Wat is de aanleiding van je verhaal? Wat voegt het toe? Wat is de centrale vraag die je gaat beantwoorden?
Kortom, ik zat er lekker in.
Boot
Hij liet mijn woorden even op zich inwerken en zei toen: ‘In mijn land begint ieder verhaal in het verleden.’
Hij is gevlucht vanwege zijn werk. Daar maakte hij deel uit van een redactie en was een journalist van naam; hier is hij een vluchteling ondergebracht op een IND-boot (en hij kan niet zwemmen, echt, ik verzin deze metafoor niet). Alles wat je wilt, als wildvreemde met in dit rare land de status van slachtoffer, want dat is de status die we in Nederland aan vluchtelingen geven, is context. Dit is wie ik ben. Dit is de cultuur, de traditie waar ik uit voortkom, dit moet je weten om mij te begrijpen.
Verdiepen
Ik kon niet zo goed uitleggen waarom wij dat niet willen weten. Waarom ons nieuws alleen hyper inzoomt op nieuwe feiten, de hoe, wat, waar, wanneer, waarom, zonder ze te verbinden aan een grotere context. De gedachte dat een losstaand feit, de allernieuwste ontwikkeling alles in zich heeft wat je nodig hebt om de wereld te begrijpen, en dan snel weer door. De gedachte ook dat, door alles los te trekken van de context, je nieuws brengt dat objectief is, onbevooroordeeld en dus waar.
Dat het ons begrip van wat er allemaal gebeurt in de wereld niet groter maakt, noch ons verlangen of vermogen om ons in een ander te verdiepen; dat het ons niet helpt om een gevoel van zingeving te ervaren, van onze plek te kennen in de wereld, dát weet ik wel. Voor verbinding heb je context nodig. En context vergt storytelling.
Werk je aan een mooi project en zou je willen sparren met een story doctor over wat nu het emotionele hart van je verhaal is? Stuur me een berichtje.
